E-POSTA :
WEB :

KUTUP YILDIZIMIZ ADALET

Adil olmak insanı insan yapan temel niteliklerden biridir. Bütün çıkarlardan uzak olarak, hayatı pahasına da olsa, hakkı aramak, hakkı hak edene teslim etmek ancak karakter sahibi insanların harcıdır; sağlıklı bir ruh ve temiz bir vicdan ister. Böyle insanlar, şartlar ne olursa olsun, er geç hakkın yeryüzünde temsilcisi olacaklar ve en büyük zaferlerin yaratılmasında büyük rol oynayacaklardır. Çünkü yalan ve hile ile yapılmış her iş bir  yıkıma uğramaya mahkûmdur. Yaşayan ve ölümsüz olan ancak Hak’tır. Hakkın ve adaletin olduğu yerde huzur ve mutluluk vardır. İçleri kara ihtiraslarla dolu kötü insanlar her zaman vardır. Bunlar hak ve adalet fikrinden yoksundurlar. Güvendikleri tek şey, kaba kuvvetleridir. Vurup kırmayı, hak yemeyi, masumları ezmeyi kaba ruhlarını doyuran bir hüner sayarlar, çevrelerinde dehşet, nefret ve acı uyandırırlar. Tarihte birçok örneklerden de anlayacağımız gibi zalim kimseler tarafından idare edilen toplumlar birçok yıkıntılara uğramışlar, başkaldırmışlar ve türlü tehlikelerle karşı karşıya kalmışlardır. Zulüm ebedi olarak yaşayamaz. Bir de bunun tersini düşünelim. Büyük işler başarmış, hünerler göstermiş, nazik ve dürüst bir insanı ele alalım, Eğer bu insan bütün bu meziyetlerine karşılık hasis davranırsa çevresindekiler tarafından sevilmez. Çünkü hasislik, çevrede kötü tepkiler uyandıran çirkin bir huydur. Eli sıkı olan insanın kalbinin zengin olabileceği düşünülemez. Bütün çabalarımız mükemmel insan olmak yolundadır. Adaleti sağlamadaki temel amaç herkese hakkı olanı vermektir. Bu anlamda eşitlik ile karıştırılmamalıdır. Eşitliğin olduğu her yerde adaletin de olduğunu söylemek mümkün değildir. Bunun daha iyi anlaşılması için şöyle bir örnek vermek yerinde olacaktır. Örneğin biri yedi yaşında, diğeri otuz yaşında iki aç insana adaleti sağlamak amacı ile her birine aynı miktarda ekmek vermek adalet değildir. Bu eşitliktir; ama adalet değildir. Adalet, her ikisine, doyabileceği kadar ekmek vermektir. İnsan olmanın şartlarına ciddi olarak uyalım; âdil, iyiliksever ve eli açık olalım.   İnsanların sahip olduğu haklar doğuştan sahip olunan haklar ve sonradan sahip olunan haklar olarak ikiye ayrılır. Örneğin yaşama hakkı, çalışma hakkı, seyahat etme hakkı gibi haklar, insanların doğuştan sahip olduğu haklardır. Ancak bazı haklar vardır ki, yaşantımız boyunca kendi çabamızla, kendi emeğimizle elde ederiz. İnsanların refah ve mutluluk içinde yaşamasının temel gerekliliklerinden birisi adaleti sağlamaktır. Gerçek anlamda adaletin sağlandığı bir ülkede neredeyse tüm insanlar mutludurlar. Adaleti sağlama görevi ise genel anlamda devlet yöneticilerine aittir. Adaletin sağlanmadığı toplumlarda insanlar mutsuzdur ve gerek devlet yöneticilerine gerekse de diğer insanlara karşı güvensizdirler. Bir diğer büyük görev ise adaleti sağlamakla sorumlu bulunan yargı mensupları, bir diğer deyişle mahkemelerdir. Yargı, işini yaparken adaletli davranıp, herkesin hakkına rivayet ettiği müddetçe, insanlar mutlu bir şekilde yaşamaya devam edecektir. Her ne olursa olsun, bütün insanlar adaletin sağlanması için üzerine düşeni yapmalı, onu sağlamayı sadece devlet yöneticilerine bırakmamalıdır. Adalet sadece insanlar için geçerli değil; hayvanlar hatta bitkiler için de geçerli olmalıdır. Gördüğümüz haksızlıklara gücümüzün yettiğince karşı çıktığımızda, her şeyin daha güzel olduğunu göreceğiz. Şahsiyetimiz ancak adalet esaslarına göre değerlendirildiği zaman bize şeref verir. Hakkımız olmayan bir övünç bizi yükseltmez. O halde, yaşamamızın tek ve gerçek görevi, adaletle iş  görmek olmalıdır. Adalet, kendi etrafında dönen doğruluk, iyilik, güzellik, vatanseverlik, vazife severlik, şeref ve namus gezegenleriyle bir ölümsüzlük sistemi yaratmıştır. O bir kutup yıldızıdır. Kutup yıldızı, yolunu şaşırmışlara nasıl doğru yolu gösterirse, adalet de kendi kişisel çıkarları peşinde kötülüklere âlet olanları fazilete çağıran bir ışık kaynağıdır. Kutup yıldızımızı kaybetmeden, adaletli olarak yolumuzda ilerlemeliyiz.

SEVGİ VE SAYGILARIMLA…